آیا شما پزشک شخصی دارید؟ اگر ندارید باید اقدام کنید. این نکته که یک پزشک خاص شرح حال پزشکی شما را بداند و مسئولیت نگهداری سوابق درمانی شما را به عهده گیرد اهمیت دارد. اگر از یک مشکل جدی رنج میبرید -پزشک شخصی آمادگی مراقبت از شما را دارد و با اطمینان شما را به بهترین بیمارستان یا درمانگاه (کلینیک) میفرستد و مراقبت میکند که شما تحت مراقبت بهترین متخصص قرار گیرید. در یک جامعه پر تحرک -اکثر ما (همچنین پزشکان) -حداقل زمانی که خود یا پزشکمان به جایی نقل مکان میکنیم دیر یا زود باید در جستجوی یک پزشک شخصی باشیم. ((پزشک مراقبتهای اولیه ))باید توانایی برخورد با اکثر مشکلات درمانی شما را داشته باشد. گرچه اغلب مردم برای مراقبتهای معمول به متخصصان اعتماد دارند یا هنگام بیماری به اورژانس یا درمانگاه سرپایی مراجعه میکنند -ولی این روش درست نیست. متخصصان احتمالا تمایلی به برخورد با مشکلات جزئی پزشکی را ندارند. یکی از دلایلی که آنها مشکل فراگیری یک تخصص را بر خود هموار میکنند -همین نکته است. اگر قبلا در یک مرکز اورژانس تحت درمان نبوده اید این مرکز به پرونده پزشکی شما دسترسی ندارد. در صورتی که موردتان حالت فوریت نداشته باشد پزشکان ممکن است شما را نپذیرند. آنها احتمالا از بهره گیری نادرست شما از خدمات درمانی ناراحت میشوند و به ندرت به موارد فرعیتر که نیاز به مراقبتهای پزشکی دارند توجه میکنند. شما نه تنها به پزشک مراقبتهای اولیه نیاز دارید بلکه باید انتخاب خود را هنگام سلامتی و در زمانی که فرصت کافی دارید انجام دهید و مواردی مانند کیفیت-سهولت دسترسی-داشتن ارتباط بیمارستانی - و شخصیت پزشک را در نظر بگیرید. وقتی بیمار شدید نیاز به مراقبت فوری دارید و فرصتی برای انتخاب پزشک ندارید . در جامعه 3 گروه از پزشکان میتوانند پزشک شخصی شما باشند که عبارتند از: پزشک عمومی- پزشک خانواده (در حال حاضر در ایران پزشکی به این نام وجود ندارد) و متخصصان داخلی . 1- پزشک عمومی: پزشک عمومی برخلاف پزشک خانواده و متخصصان داخلی که سه تا چهار سال بعد از فارغ التحصیلی دوره آموزشی دارند -معمولا تنها یک سال آموزش اضافی میبیند. با این حال آنها اغلب تجربه زیادی دارند و اکثرشان پزشکان قابلی هستند . پزشکان عمومی به ندرت در کار زایمان شرکت میکنند. 2- پزشک خانواده: پزشک خانواده یک دوره دستیاری سه ساله را طی میکند و در امتحان مربوط به آن قبول میشود. (امتحان بورد) . او هر شش سال یکبار امتحان میدهد تا اعتبار گواهینامه دریافتی اش تمدید شود. پزشک خانواده در شش شاخه پزشکی آموزش میبیند که عبارتند از : کودکان -جراحی-داخلی-زنان و زایمان- روانپزشکی و پزشکی اجتماعی. آموزشها به گونه ای طرح ریزی شده اند که یک پزشک آگاه به مراقبتهای بهداشتی درمانی کلیه اعضای خانواده را تربیت کنند. 3-متخصص داخلی: متخصص داخلی نباید با کارورز رشته پزشکی (انترن) که در حال گذراندن اولین سال آموزشی پس از فارغ التحصیلی از رشته پزشکی است اشتباه شود. متخصصان داخلی در زمینه طب داخلی (رشته ای از پزشکی که با اعضای داخلی بدن مانند: قلب-کلیه ها-روده ها-و ... سر و کار دارد) تخصص یافته اند. آموزش تخصصی آنان شامل سه یا چهار سال تعلیمات پیشرفته بعد از به پایان رساندن دانشکده پزشکی است . متخصصان داخلی با آموزش بیشتر ممکن است در زمینه های خاص مثل: بیماریهای کلیوی(نفرولوژی) -قلب(کاردیولوژی) -غدد داخلی(آندوکرینولوژی)- خون (هماتولوژی)- سیستم ایمنی(ایمونولوژی) فوق تخصص بگیرند. ممکن است آنها زمینه کاری خود را به بیماریهای ویژه ای مانند سرطان(انکولوژی) -تورم مفاصل (روماتولوژی) یا آلرژی محدود کنند. در اینجا سؤالاتی مطرح میشود که هنگام انتخاب پزشک باید از خود و دیگران بپرسیم: *قضاوت سایر پزشکان جامعه نسبت به این پزشک چیست؟ اعتبار و شهرت نیک در میان همکاران بزرگترین عاملی است که پزشکان هنگام انتخاب پزشک خود در نظر میگیرند . توصیه پرستاران و سایر کارکنان خدمات درمانی را جویا شوید. آنها پزشکان را هنگام کار دیده اند و اغلب توانایی ارزیابی و قضاوت حرفه ای را دارند. همچنین میتوانید نظر دوستانی را که به آنها اعتماد دارید جویا شوید. اگر شما پزشکی را در محل نمی شناسید تا از توصیه های او استفاده کنید - با بخش طب داخلی یا طب خانواده نزدیکترین دانشکده پزشکی تماس بگیرید. مرجع دیگر -بخش ارجاع امور پزشکی بیمارستان محل زندگی شماست . اگر چند پزشک به شما پیشنهاد شده است میتوانید بر مبنای عواملی مانند محل کار پزشک -طرف قرار داد بودن پزشک با بیمه درمانیتان یا احساس خود بعد از اولین ملاقات به انتخاب بپردازید. *پزشک در کدام بیمارستان دارای امتیاز بستری کردن بیمار است؟ اگر در محل شما بیمارستان دانشگاهی وجود دارد -امتیاز بستری کردن نشاندهنده صلاحیت پزشک و آشنایی او با دانش روز پزشکی است. پزشکان در دانشکده به طور مداوم با همکاران خود در رابطه متقابل هستند و طرز کار آنها به طور منظم به وسیله سایر پزشکانی که قبلا ارزیابی شده اند مورد توجه قرار میگیرد. *آیا پزشک با بیمه درمانی شما طرف قرارداد است؟ آیا هزینه درمانی شما به شرکت بیمه تان فرستاده میشود یا باید مستقیما آن را بپردازید؟ این نکته مهم است زیرا در صورتی که پزشک با بیمه درمانی شما طرف قرارداد نباشد شما باید تفاوت هزینه درمانی و مبلغی را که بیمه پرداخت میکند بپردازید. *نهایتا شما باید با پزشک مورد نظر ملاقات و خود را به او معرفی کنید و ببینید آیا میتوانید به او اعتماد کنید و کلیه مسائل مربوط به سلامتی خود را با او مطرح کنید. گاهی برای ملاقات اول هزینه ای تعلق نمیگیرد ولی اگر هزینه ای نیز داشت این سرمایه گذاری برای شروع برقراری ارتباط ارزشمند است. پزشک شما برای دقت و نکته سنجیتان ارزش قائل است زیرا اینگونه بیماران زیاد نیستند. هنگام ملاقات به چند نکته توجه کنید: *آیا توانسته اید برای ملاقات وقت بگیرید ؟اگر بیش از دو هفته در انتظار نوبت باشید نشاندهنده اینست که در آینده برای دیدن فوری پزشک خود دچار مشکل میشوید. *آیا پزشک نسبت به نشستن و گفتگو با شما قبل از شروع معاینه حساسیت دارد؟ *آیا پزشک آزمایشهایتان را در صورت درخواست در دسترس شما قرار میدهد ؟ *آیا اتاق انتظار شلوغ است و شما باید مدت طولانی برای دیدن پزشک منتظر باشید؟ از سؤال کردن از بیماران منتظر در مورد شرایط معمول آنجا -اکراه نداشته باشید. پزشکانی که بیشتر از 20 دقیقه بیمارانی را که قبلا وقت گرفته اند منتظر میگذارند هنوز زمانبندی لازم برای استفاده از وقت خود و دیگران را نیاموخته اند. در دیدارهای بعدی فرصت دارید طرز کار پزشک خود را ارزیابی کنید. از پزشکی که تشخیصی تلفنی میدهد و یا درخواست آزمایشهای گران و پر زحمت -برای مشکلی که به نظر کوچک میرسد درنگ نمیکند برحذر باشید. توجه کنید که اغلب روشهای دیگری مثل : تغییر رژیم غذایی-تمرینات بدنی و تغییر عادت وجود دارند که ممکن است برای مشکلات جزئی بیشتر از دارو مؤثر باشند.
لینک منبع
لینک منبع
شرح موضوع